Îsmaîl Şafiî Sarostanî amaje bi sernavê civînê kir û tekez kir: Ev civîn dê bi nêzîkatiya naskirina muhtewanên Mehdawînasiyê bi nêrîna Mehdawî were lidarxistin û bingeha gotûbêja vê civînê li ser vê pirsê ye: dema ku di têkiliyên me yên çandî û şaristanî de serdema nepenîtiyê dest pê kir Ji tevahî bûyerên ku di serdema tunebûnê de qewimîn, me bandora vê tunebûnê fam nekir. Sal û meh tên û wisa dixuye ku Îmam Mesûm ji xwe re derketiye û em li vê dinyayê bê rol û berpirsiyar dijîn. Encama kiryarên mirovî fêkiya tal a paşgotiniyê daye. Mirov tişta ku divê bike paşguh kiriye û guh nedaye wê û di encama vê xemsarî û paşguhkirina erka xwe ya herî girîng de bûye sedema êşên mezin û kûr ku niha hemû mirovahî tê de dijîn.
Encama bêbaweriyê li çolê matmayî digere
Wî bal kişande ser ayeta 96 a sûreya E'raf û bi bîr xist: Bi lênihêrîna wateya vê ayetê em dikarin têbigihêjin ku hurmeta ji Xwedê re û ji dinyayê re bextewarî çi ye û encamên wê çi ne. Xelkê bajar û bajarokan bawerî anîn û perestî kirin, me xêr û bereketa ezman û zemîn li ser wan vekir, lê gava ku ewan ayet û pêxemberên me înkar kirin, me ew bi kirinên wan ên xerab bi tundî ceza kirin. Encama nebaweriya li dinyayê gerîna li çola ecêbê ye.
Şafiî Sarostanî amaje bi heyama dirêj a xîlafeta Ebasiyan li cîhana îslamê jî kir û bi bîr xist: Ebbasiyan zêdetir ji 500 salan li ser xaka Îslamê desthilatdar bûn, herêmeke coxrafî ya berfireh ji Kevana Efrîqayê heta welatên Çînê, Ebbasiyan kontrol kirin. xwe wek Misilman nîşan dan û aligirên Ehlê Beytê dan nasîn û di hundirê xwe de dijminatiya herî dijwar li dijî Ehlê Beytê (silav li wan bin). Xuya ye ku wan wezîfeya xwe ya sereke ew e ku gel ji îmaman veqetînin, di dersên îlahî de derbeyê çêkin û melayan şehîd bikin û di dawiyê de îmamên şîeyan yek bi yek ji Îmam Cefer Sadiq (s.x) Îmam Hesen Esgerî (Silava Xudê lê be) û ji bo kuştina delîlên Xwedê yên dawî jimartina kêliyan bû. Kêmbûn û rûxandina Ebbasiyan bi destê Helakoxanê Moxalî, di vê heyama tarî ya pêncsed salî ya aristaniya xelîfeyan de, eşkerekirina bêbextî û bêbextiyê, ne guhdana li qada exlaqê, û tundiya herî dijwar bû. li dijî Benî Haşim, tenê ji bo domandina serokatiyê û xelîfetî hat avakirin.
Ziyana herî mezin a li ol û mirovan çi bû?
Rêvebirê berpirsê Peymangeha Mewûdê, ziyanên ku gihane laşê mirovan û olan, nebikaranîna welayetiya melayan derbeya herî mezin li jiyana mirovan da zanîn û tekez kir, ku îmamên olê (s.x bêsûc û ji aliyê Hezretî Heq ve hatiye wezîfedarkirin, îmkana wesayetiyê nebû û Fermanên Resûlê Xwedê bi encam nebû; Ev yek bû sedema cudabûna kesên xwedî bîr û baweriyê ji biryarderan û danûstandinên çandî û şaristanî. Her wiha qada çalakiyê ji bo îdiayên xwedîtiyê yên ku ji Hz. Xelkê bê rêber mabûn, rê dizanîn û di deştên fireh ên erdê de hişyar bûn. Derba herî mezin li însan û olan hat xistin. Îmamên dînê wesiyet nedîtin, melayê mexlûqê Mughal El-Elîd, destên wî girêdayî ne, îmam dema ku Mughalul Alid be nikare wesiyet bike, di encamê de jiyana xelkê. ji avê nepaqi bû û ji ber vê yekê jî ketibû tengasiyên giran.
Taybetmendiyên serdema nû û mirovê nûjen
Îsmaîl Şafiî Sarostanî taybetiyên serdest ên serdema nûjen wek eslê îradeya mirovî, dinyabûn, rûniştina di peymanên şeytanî de, dûrxistina ji desthilatdarî û îmamê îlahî û berpirsiyariya li ber wijdanên mirovan, dûrxistina ji serweriya Xwedê ya li ser mirov û cîhanê, lêgerîn hêz û îradeya li ser desthilatdariyê hesab bike.
Wî diyar kir: îbadeta pere, dûrketina ji ol, feqîriyeke berfireh, firotina olê ji bo cîhanê, kuştin, malwêranî, birçîbûna cîhanê, kurtajkirin, fuhûş, hevzayendî, fuhûş û bazirganiya mirovan, pîşesaziya fuhûşê, zêde vexwarina alkolê, birçîbûn, mêr û mêranî û ev hemû derbeyên giran ên ku dinya pê re rû bi rû maye, hemû encama nîşaneyên delîlên îlahî û jiyana bê Îmamê nesaxlem e.