1- Di malên xwe de em bi endamên malbatê re rûdinin û diaxivin, em dixwin, av vedixwin, bi şev em bi aramî radizên, bi hêviya kar û xwendinê ji malê derdikevin.
Xelkê Xezzeyê di nav wêran, kon, nexweşxane û dibistanan de dijîn û ji van xêr û bereketan bê par in.
2- Mislimanên we li mizgeft û malên xwe nimêj dikin û Mislimanên Xezeyê jî li ser erdên mizgeft û malên wêrankirî nimêj dikin.
3- Xirîstiyan û cihûyên we bi hêsanî di dêr û kinîştan de dicivin û îbadetê dikin û xirîstiyanên we yên li Xezayê êdî cihê îbadetê nemane.
Gelî sêwîbûna zarokan, jin û mêrên birîndar û zarokên bêparastin, esîr, malwêranî û kederan, van hemû êş û zehmetiyan bihêlin.
Gelî mirov, hûn dikarin bifikirin: di bêmalî û sêwîbûnê de tîbûn û birçîbûn çawa ye
Gelî merovan, hûn dikarin qêrîn û nalîna zarokên birîndar bibihîzin û xeyal bikin ku ew di bin kavilan de mane û dema şev tê û ew hîn di bin xirbeyan de, birçî û tî ne, divê çawa li vê zor û zehmetiyê bisekinin?
Gelî xelkno, ma em heq dikin ku em vê zilmê bibînin û bêdeng rûnin û destên xwe deynin ser destên xwe û tenê temaşevan bin an jî çavên xwe bigrin da ku em vê zilm û sûcê nebînin?
Gelî gelên îro û sibê ger zarokên me bizanin ka çi hatiye serê xelkê Xezzeyê û çi bûye û ji me bipirsin dê û bav, di vê rewşê de we alîkariya zarokên Xezayê kir yan na? Em ê çi bersiv bidin?
Min ev çend rêz nivîsî da ku belkî dil xemgîn bibe û xwîn bihele, ling biheje û dest ji bo alîkariyê hilde, da ku dilê zarokên birîndar xweş û bişirîn be. wê li ser rûyê gelê mezlûm ê Gazzeyê were danîn û Xwedê Teala van evdên fedakar şad bike û bi qurbana wî razî be.
Selawatan li ser Muhammed û malbata Muhammed bibarînin.
