Dîmenên beşdarbûna epîk, bi heybet û bêmînak a hemwelatiyên Lubnanî û azad ji derdora 90 welatan (ji bilî ol, nijad, erdnîgarî, netew û cudahiyên siyasî û hizbî) di merasîma oxirkirina rêberê berxwedanê û rêberê awarte yê gelên azad a cîhanê de, Seyîd Hesen Zêdeyî, di nav atmosfereke tundrew û tundrew a ser bi rejîma Nesrallah , gelek îlham bûn û israra gel a ji bo berdewamkirina rê û karakterê şehîdên berxwedanê nîşan dan, ku bi tevahî di dirûşmeya yekane, watedar û têgihîştî ya amadekar û şînê de, “Em hemû li ser peymanê ne” xwe nîşan dan.
Manovra balefirên cengê yên Rejîma Siyonîstî jî nîşan da ku heyama destanî û dilsoziya xelkê bi berxwedanê çiqasî rejîmê ditirsîne û nîgeran dike.
Her çend pênûs nekaribe mezinahiya destana îroyîn a ku bi hewes, jîr û rûmeta artêşa mezin a Îbadullah ku di dîroka vî welatî de bêhempa bû, nîşan bide û tarîf bike jî. Lê ji nişka ve hat bîra min ku ez wêneya dîmenên îro yên Kerbela û Aşûra Beyrûtê ji helbesta rewşenbîrî ya Nizar Qebbanî helbestvanê mezin û navdar ê Ereb ê evînê deynim û bi vê minasebetê yek ji şahesera wî ya Huseynî û Kerbelayê parve bikim.
Qabbanî dibêje:
“Huseyîn bi şoreşgeran re nayê muqayesekirin, belkî divê bi pêxemberên hêja re were qiyas kirin; Û Kerbela bi erdên din nayê pîvandin, lê belê divê bi asîmanên bilind û ezmanan were pîvandin; Û Aşûra nikare bi bûyerên rojê re were berhev kirin, belkî divê ew li hember veguhertinên gerdûnî û zivirandinên cîhanê were pîvandin.
Bi Husên re her têkçûn serkeftin e û bêyî Huseyîn her serkeftin têkçûn e. Ji ber ku hê çîroka Aşûrayê negihîştiye dawiya xwe. Her roj Aşûra ye û her erd Kerbela ye.
Ey gelî! Hay jê hebin ku şehadet temenê şehîdan zêde dike; Ma hûn nabînin ku Abdullah El-Radî îro yek ji mezintirîn kesayetiyên dîroka mirovatiyê tê hesibandin?
Huseyn xwe dispêre mantiqê aqil û aqil, dijminê wî jî xwe dispêre mantiqê zor û şidetê. Û dema ku hêza dijminê wî têk çû, mantiqa Huseyn bi ser ket û serkeftina wî her û her bû.
Beriya Aşûrayê Kerbela tenê navê erdekî biçûk bû, lê piştî Aşûrayê bû sernavê şaristaniyeke mezin û birûmet.
Ala wî şikest, lê qet neket erdê! Laşê wî perçe perçe bû, lê qet çok neda! Zarok, bira û hevrêyên wî serjê kirin, lê ew qet rûreş nebû! Ev rûmeta îmanê di lûtkeya xwe de ye.
Ya ku Huseyn û hevalên wî kirin ji wan re zehmet bû: yan şer bikin yan jî bên kuştin; Lê eger wan tiştên ku kirin nekirana, dê ji bo wan dijwartir bibûya.
Huseyîn ne ferd e, projeyek îlahî ye;
Û ne kesek, lê rêbazek herheyî; Û ne gotinek, alayek tê hildan.
Heger Huseyn bixwesta xwe ji cîhadê dûr bixista, dikaribû hemû hincetên ku hinek ji bo tembeliyê bi kar tînin, bigirta, lê wî mirin ji xwe re edet û rûmeta xwe jî şehadeta Xwedê didît. Ji ber vê yekê wî cîhad ragihand, û ev yek ji mezintirîn destkeftiyên wî bû.
Em li ser Huseyn çi bibêjin û çi jî li ser wî binivîsin, em tu carî ji gotina Resûlê Xwedê wêdetir naçin: “Li ser lingê Arş hatiye nivîsandin: Huseyn çiraya hîdayetê û keştiya rizgariyê ye”.
Her cara ku min xwest ku Huseyn wesif bikim, min dît ku peyv nikarin rastiya wî bînin ziman.
Min got ku ew rast bû… Min got ew Kawser e…
Û min got ku ew fezîlet e… lê min dît ku ew ji wê zêdetir e û min ji Xwedayê mezin xwest ku bi peyvek ku rastiya Huseyn diyar bike îlhamê bide min. Ji min re îlham hat ku ez bibêjim Huseyîn... Huseyn e û bes e!
Erê…
Bi heman mantiqê Nizar Qebbanî û di vegotina dîmenên dîrokî û bibîranînê yên Aşûra û Kerbela îro ya Beyrûtê û evîna xelkê vê herêmê bi Husên serdema xwe re, dikarim bêjim ku “Hesen Hesen e” û ne tiştekî din!
Beyrut
Di dema Seyîd Hesen Nasrullah de
Tags
Seyîd Hesen Nasrullah
Hizbullaha Lubnanê
