Di rapora nûçegihanê çandî ya Ajansa Navneteweyî ya Ehl-ul Beytê (s.x) - ABNA de, di nav milyonên gavên ku li ser rêya Erbeînê hatine avêtin de, gavên ku ne bi dengê lingên xwe, lê bi dengê giyanê xwe bandorê dikin hene. Gavên ku di germahiya Iraqê de, bi rûmet û berfirehiya tevahî, zarokên xwe di nav destên xwe de hilgirtine û berpirsiyariyên civakî hilgirtine ser xwe. Ji bo wan, Erbeîn ne tenê rêwîtiyek e; ew meydanek ceribandinê û nîşandana modela sêyemîn a jina Misilman e: jinek ku hem rêzdar û pîroz e, azad û serbixwe ye, û di qada civakî û gerdûnî de bi bandor e.
Di qerebalixiya rê de, jin wêneyek jinekê diafirînin ku ne tenê ne pasîf e, lê di heman demê de pêşengek şaristaniya Îslamî ye jî. Keçên ciwan ên ku bîhnxweş û destmalan di nav heciyan de belav dikin, dayikên ku bi sebir di germahiya dijwar de bi zarokan re ne, û jinên ku berpirsiyariyên rêxistinî yên ji bo meşê digirin ser xwe, hemî wekî perçeyên puzzle şaristaniyê têne hesibandin.
Jinên Erbeînê îspat dikin ku jinên Misilman dikarin hem keleha şerm û paqijiyê biparêzin û hem jî di qada civakî de bibiriqin. Hicaba (nixwumandin) van jinan li ser rê ne tenê pêçek fîzîkî ye; ew alek e ku peyama serxwebûna nasnameyê û azadiya giyanî li hember çanda serdest a cîhanê radigihîne. Li Erbeînê, pêçandina tevahî û rûmeta tevgera jinan ewlehiya psîkolojîk û exlaqî ya jîngehê garantî dike û ji bo ciwanan modelek rolê ya berbiçav peyda dike. Li vir, jin ne tiştên vexwarina çandî an medyayê ne; ew mijarên çalak û biryarder in ku pîvanên xwe yên nirxê ji nivîsa olê digirin û ne ji modên derbasbûyî.
Paqijî, ji perspektîfek şaristanî ve, astengiyek li dijî hilweşîna çandî ye. Rojava hilweşîna malbatê bi bêrûmetkirina nezaketê dest pê kir; Erbeîn, nemaze bi hebûna jinan, bersivek pratîkî ye ji bo vê projeyê. Jinek pêçayî ku di germahiyê de xizmeta bi mîlyonan heciyan dike, bi tevahî pêçayî, wêneyek pêşkêş dike ku tu platformek medyaya Rojavayî nikare qels bike.
Ger jinek di têgihîştina xwe ya Îmam, armanc û rêya wî de bi israr be, ew ê vê zanînê ji zarok, malbat û civaka xwe re veguhezîne. Li ser rêya Erbeînê, perwerde berdewam dike: zarokên ku di meşên rêwiyan de xizmetê dikin, serê "Lebeyk Ya Huseyn" li xwe dikin û bi rûyên şewitî lê bi ken li ser lêvên xwe, av an xurmeyan didin heciyan. Ew xwendekarên dibistana dayikan in ku ev rê ji dayikên xwe fêr bûne. Ev berdewamiya nifşan stûna domandina şaristaniyê ye.
Ne mimkûn e ku meriv di rêya li bendê û berdewamiyê de bimeşe bêyî têgihîştinek rast a Rêberê Sozdayî û xwediyê serdem û demê, bila Xwedê vegera wî bilezîne. Jinên Erbeînê, bi girêdana bi zanîna Huseyîn re, bi awayekî li bendêbûna pratîkî ya Mehdewî pratîk dikin. Paqijiya van dayikan di her zarokê wan de tê çandin; heman zarokên ku dê sibê berpirsiyarê avakirin û parastina şaristaniya Îslamî bin.
Jinên Erbeînê ne tenê di çerxa malbatê de bi bandor in; ew şiyana xwe ya rêvebirin û rêxistinkirinê di qada giştî de nîşan didin. Rêberiya hin meşên rêwiyan, rêvebirina lojîstîkê, hevrêzkirina komên xizmetê, û tewra têkiliya bi heciyên biyanî re hemî kapasîteya navneteweyî ya jinên Misilman nîşan didin. Ev hebûn redkirina wêneyê ye ku medyaya Rojavayî ji jinên Misilman wekî hebûnên tenê û bêbandor xêz kiriye.
Li ser rêya Maşayayê, jina Misilman ne ji bo dîtinê, lê ji bo pêkanîna erkê xwe hatiye. Ew li îmtiyazên taybet an statuya sembolîk nagere, lê performansa wê bixweber dibe modelek î
………………..
Dawiya peyamê/
Your Comment