Adet û fezîleta dayîna îftarê di ramanên Mîrza Cewad Malekî Tebrîzî de

Li gorî rapora nûçegihanê çandî yê Ajansa Navneteweyî ya Ehl-ul Beytê (s.x) ABNA-Di meha pîroz a Remezanê de dayîna fitarê karekî qenc e ku zêde li ser hatiye rawestîn.Pêxember Muhammed (dirûd û silavên Xuda lê bin) gotiye: "Kî di vê mehê de xwarinê bide bawermendekî rojîgir, dê xelata azadkirina koleyekî mumîn û lêborîna gunehên wî yên berê li cem Xwedê hebe." Herwisa Îmam Sadiq (Silava Xudê lê be) gotiye: “Kî ji mu’minekî re xwarinê bide, ew ji gunehên salekê tê hesibandin û kesê ku du bawermendan bide xwarin, ji Xwedê re ye ku wî bike bihiştê.”
Ji xeynî xelatên manewî, fitnekirina dostaniyê û evîna di navbera Mislimanan de xurt dike, civîn, girêdanên xizmtiyê nû dike, qencî û dostaniyê pêş dixe. Ev karê qenc ji bo kesên hewcedar firsendeke bexşîn û hevgirtinê dide û ji bo pêşxistina çanda rojiyê dibe alîkar.
Mîrza Cewad Malekî Tebrîzî di pirtûka xwe ya bi navê “El-Muraqabat” de behsa çend xalên balkêş li ser xelata dayîna fitarê dike ku em li jêr dixwînin:
Di vê mehê de yek ji tiştên girîng xwarina rojîgiran e, xelata ku we bi gotina Pêxember (Silava Xuda li wî û alê wîbin) bihîstiye. Û di wê de ya herî girîng jî dilpakiya niyetê û bicihanîna adetên îlahî ye, û mebesta wî tenê bidestxistina razîbûna Wî ye, ne namûsa dinyayî û axretê û teqlîdkirin û peyrewkirina adetên qenc û bașe. Û divê hewl bide ku kirinên xwe ji van niyetan paqij bike û niyeta xwe biceribîne û li ser pêlên xwestekên nefs û şeytan ne bawer be û di vê mijarê de û di prensîba şikandina rojiyê de, diyarkirina bawermendên ku dixwaze vexwîne, diyarkirina xwarina ku dê ji bo betlaneya mêhvanan û bi rojiyê re bixwin, alîkariyê bixwaze. Ji ber ku qalîteya her yek ji wan babetên navborî bi niyet û mebestê ve girêdayî ye û şiyarbûyî riyên ketina Şeytan di wê de dizane, ji cîbicîkirina fermanên wî dûr dikevin û li pey fermana Mîrê xwe û kêfa xwediyê ol û dinya xwe dimeşin û bi gihandina qebûlkirin û xelatên Wî, xilas dibin û digihîjin daxwazên xwe.
Her wusa, divê ku mirov di qebûlkirina dawetnameyên ji bo şikandina rojiya xwe ji yên din, ji bo paqijkirina niyeta xwe bixebite û bixebite. Ji ber ku hin caran mirovê dilpak ji qebulkirina daweta bawermendan, çûna civatên wan û bi wan re rojîgirtinê heta radeyekê sûdê werdigire, bi awayekî ku kesên din jî bi heman awayî ji îbadetên pir dirêj sûd wernagirin. Ji bo vê yekê jî pîrozan bi şîretan ji kirinên Adem û Îblîs xwestine ku kirinên wan paqij bikin, ne ku wan zêde bikin. Bi hezaran sal ji wê îbadeta nepak hatin red kirin, lê tobeya jidil a Adem hat qebûlkirin û bû sedema bijartin û bijartina wî.
…………………………….
Dawiya peyamê/