Ji bo çi masomîn (S) ji Xweda lêborîn di xwestin?

Li gorî rapora nûçegihanê çandî yê Ajansa Navneteweyî ya Ehl-ul Beytê (s.x) ABNA-Xweda di sûreya En-Nasr de wiha dibêje: "Hûn ji Rebbê xwe re pesnê xwe bidin û hemdê xwe bidin û ji wî efûyê bixwazin, ji ber ku ew pir vedigere."
Di Ayeta jêrîn de sê şîretên girîng dide Pêxember (û helbet ji hemû bawermendan re), ku di rastiyê de spasiya vê serkeftina fetha Mekkeyê ye û bersiveke minasib ji vê serketina îlahî re ye: Telîmata bilindkirin, pesnandin û lêborînê.
Tesbîh tê wateya mezinkirina Xwedê ji hemû kêmasî û kêmasiyan, û pesn û pesn bi wesfên wî yên kamil teswîrkirin û lêborîna ji kêmasî û xeletiyên bendeyên wî ye. Teqez e ku Hz Muhemmed(s.x.a) jî wek hemû pêxemberan bê xeletî bûye, îcar sedema emrê lêborînê çi ye?
Di bersiva vê pirsê de divê bê gotin ku ev yek ji bo hemû gelan mînakek e ji ber ku:
Yekem: Di vê tekoşîna dûr û dirêj de, ku salên dirêj (nêzîkî bîst salan) dom kir, û misilmanan rojên pir dijwar û bi êş derbas kirin, carinan bûyer wisa aloz dibûn ku jiyan ketibû bin metirsiyê û hin kesan li ser sozên îlahî ramanên nebaş dikirin.
Wek ku Qur'an li ser şerê di navbera partiyan de dibêje: "Û dilê we rawestiya bû û we li ser Xwedê ramanên (negunc) hebûn." Niha ku serkeftin hat, ew fêm dikin ku ew hemî guman û bêsebir xelet bûn û divê werin rewşa lêborînê.
Ya duduyan: Mirov çiqas pesnê Xwedê bide û pesnê xwe bide, dîsa jî wê nikaribe şikirdariya xwe jê re bîne ziman.
Sêyem: Bi gelemperî piştî serketinê, ceribandinên şeytan dest pê dike û ji aliyekî ve rewşa şanazî û tundrewî û tolhildanê ji hêla din ve derdikeve holê, divê mirov li vir bi bîr bîne û hertim lêborînê bixwaze ku yek ji van rewşan dernekeve, an jî eger çêbibe ji holê ranebe.
Çarem: Ragihandina vê serketinê hema bêje bi dawî hatina peyxemberê (s.a.a.) û ji bo dîtina evîndarê xwe lezandibû, ji bo pesindan, pesnandin û lêborînxwestinê, di rîwayetan de hatiye ragihandin ku gelek caran ev hevok (s.x) nazil dike. Rûmet ji te re be, ez pesnê te didim ey Xwedê! "Li min bibore, ji ber ku tu gelek tobe qebûl dikî û dilovanî."
Dema ku Xwedê tobeya we qebûl kir, divê hûn jî heta ku ji destê wan tê, tobeya cewrkaran piştî serkeftinê qebûl bikin û heta ku tu delîlek li ser xeletî û komployê tunebe, wan ji xwe dûr bixin.
Piştî ku mirov berê xwe dide Xwedê û wî nas dike, di qonaxa din de berê xwe dide dostên Xwedê, ji ber ku ew dostên Xwedê ne, perestvanên Xwedê ne û di merhaleyên bendeyê de derbas bûne.
Yanî ji wan kesên ku evdên Xwedê yên rast in û li dinyaya din sax in, alîkariyê dixwaze û ji Xwedê dixwaze ku wek mînak dilê wî ronî bike û bi xêr û dilovaniya xwe gunehên wî bibexşîne.
Ji ber ku aliyê din jîndar e, wehî ye, mijarek e û bi pêngava îbadetê re qonaxên nêzikbûnê derbas kiriye û dikare ji me çêtir qonaxên nefsbiçûk û îbadetê pêk bîne û ji ber vê yekê jî ji me re nêzîktir e, ev veger destûr e.
Em misliman dema ku diçin serdana Pêxember, jê re dibêjin: Ey Pêxemberê hêja! Ez hatim ba te û ji gunehên xwe yên berê poşman bibim, ez bi rêya te vegeriyam cem Xwedayê ku hem Rebbê min û hem jî Rebbê te ye, ku ew bendeyê Xwedê yê rast î û dikare ji bo min dua bike û lêborînê bixwaze, da ku ew li gunehên min bibexşîne.
Ji ber ku bi vî rengî û bi vî rengî ye, penaxwazî û guhdana li pîrozên Xwedê ye, ne şirk e, belkî heman îbadeta Xwedê ye.
Çavkanî:
1- Qurana pîroz
2- Morteza Moteharî, Destpêka Qur'anê
3- Morteza Moteharî, Xizmetên Hevbeş ên Îslam û Îranê
4- Morteza Moteharî, Destpêka Qur'anê
5- Nasir Mekarem Şîrazî, Tefsîr Nomne, Bergê 27