Li gorî rapora nûçegihanê çandî yê Ajansa Navneteweyî ya Ehl-ul Beytê (s.x) -ABNA-Bi vegerandinê ji "Al Jazîrê":
Piştî 140 rojî gembêra tam û dagirtina rêyên tevgerê, daniştûwanên herêma Gazê di rûberûya meşekê giran a mirinê de ne, bi sedema bersetiyê. Bi herî derengî, bi domandina qedexeyê ya bişêketina alîkariyên mirovayî — xwarin, derman û alîkarîya tibî — li dijî wan tê veşartin.
Di bin bêdengiya rêvebiriyên navneteweyî de, xelka Xezzê bi rûberûya rewşekê "qatîyê bi komel" dikevin — rewşek ku li gorî hişyardariyên dadgeran û rêkxistinên mafên mirovê, dikare wekî "komelekûjek" were nas kirin.
Li gorî ragihandina Wezareta Tendrustiyê ya Xezzê, zêdetir ji 900 kes şehîd bûn û nêzîk 6 hezar kes di nav xwe de li hewlên dîsa xwarin û jiyanê dijîn, di rewşekî pir dijwar û awir de.
Wezareta Tendrustiyê jêxte ku nêzîk 71 zarok di vê demê de ji ber bersetî û qedexeya xwarinê jiyana xwe winda kirine, ku ew di demekê de ye ku hejmareke kesên ku berê rewşa bersetiyê ne, ji 2 milyonan kesan zêde bûye.
Nûsîngehê medyayê dewletî li Xezzê bi îşarêtê li şûnda vî dawî kir ku dagirkerên Israilê, bersetî wekî çekekî komelekûj tê hesibandin. Ew hişyarî da ku bi berdewamiya gembêra qada tevgerê û qedexeya gihiştina alîkarîyan, mirina komelekî di nav gelê Xezzê de dibe.
Qedexeya derman û pêdiviyên bijîşkî bûye sedema hilweşîna sektora tenduristiyê li Xezeyê, ku nexweşxane ji ber şert û mercên nebaş ên şer û dorpêçê asta herî nizm a xizmetguzariyê pêşkêş dikin.
Her çend rêxistinên navneteweyî hişyariyê didin ji bo karesateke berfireh li vê sektorê, lê rêyên gihîştina mirovan hîn jî girtî ne û piraniya alîkariyan li bajarê Arîş ê Misrê hatine rawestandin û destûr nayê dayîn ku bigihîjin mirovan. Lê ji tu navendeke navneteweyî dengek ji bo vê sûcê şer û bikaranîna dîrokî ya birçîbûnê wekî çekek şer nayê bihîstin, ku ev binpêkirineke eşkere ya qanûna mirovî ya navneteweyî ye.
Dawiya Peyamî/
Your Comment