Her Dem Ayetek veşartî ye

-Li gorî rapora nûçegihanê çandî yê Ajansa Navneteweyî ya Ehl-ul Beytê (s.x) -ABNA-Bixwîne bi navê Xwedayê ku afirand:
ٱقْرَأْ بِٱسْمِ رَبِّكَ ٱلَّذِى خَلَقَ
“"Bixwîne! Bi navê Xwedayê xwe, Afirîner, bixwîne." (El-ʿAlaq, 1)
Mirov di destpêkê de beşer e، lê mirov bûn — ew gava ye ku dilê wî bi nûrê xwendinê vekirî be.
Xwendin tenê kirina çavên xwe nîne، lê vedana rûhê ye، şûştina sirrê ye، li hevketina insanî û ilahî ye.
Em di serdema zanyarî û teknolojiya xwe de ne، lê zanyarî bê hikmet wekî xwaringa bê bîra xwe ye؛
çav dît، dest girt، lê dil ne hîs kir —
û rûh bê şehîdê tefekkura xwe maye.
“Hikmet ne di xwendinê de ye، lê di têgihiştinê de ye.” — Konfuçyûs
Rûh، ew nefes e ku ji dergehê Ezdanî hatiye،
her nefes ji te re xatirek ji Rahmetê ye.
Gava tû nefes digirî، di derûnê de rahmetê hîs dikî؛
gava tû vedigihî، sabr û teslimetiyê di wujudê te de tê tecellî kirin.
Her nefes ku bi şükr û şehîdî tê dayîn، ibadetekî beqî ye.
وَعَلَّمَ ٱلۡقَلَمَ
“Qalemê fêr kir.” (El-ʿAlaq, 4)
Qalem، nîşaneyê hikmetê ye، lê hêj di destê kesê bi dilê pak nîne، wê be bêfayde.
Her tîp، her peyv، bi rûhê xwe heye hikmetê xwe؛
em di serdema têknolojîyê de zanyarî bi kolayî digihîjin،
lê zanyarî ku dilê ne bide reşk، ezmûnê ne bide berhem، ew zanyarî ye ku mirov naxwîne.
Her nefes ibadetekî ye،
her gotin şehîdîyeke dirêj e،
her tefekkûr di nav dilê mirovê de cilê îmanê ye.
Lê em gelek caran xwendin bi tîpan girtin tê guman kir،
û xwendina dilê xwe ji bîr kirine.
Pirtûk zêde bûn، lê hikmet kêmtir bû.
Çima?
Çimkî em gotin fêm nekir، manayê wî ne meşand.
Em xwendin، lê ne têgihiştin؛
em hîn bûn، lê ne meşîn di riyazeta rûhê de.
“Ger mirov ne fêm bike، her çend bixwîne، tîr-tîr dibe؛ lê kesê ku fêm dike، bêdengîya wî xwe giran dike.”
Her nefes ayetek e،
her dil-deq zikrek e،
her tefekkûr mecidê xwedayî ye.
وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَـٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا
“Bi tiştekî ku tu nizanî، negerî؛ çav، guh، û dil — hemû têne pirsîn.” (El-İsrâ, 36)
Xwendina rast wateya têgihiştinê، hişyarî û hestkirinê ye.
Bixwîne، da ku ji beşerîyet derkevî، û bi mirovahiyê rûmet bigihîjî.
Bixwîne، da ku dinyayê bi nûrê hikmetê fêm bikî، û di her tiştê de Wê bibînî.
رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
“Ere Xwedê me! Ji bo me li dinyayê başî bide، li axiret jî başî bide، û me ji azaba agirê parêze.” (El-Baqara, 201)
Bixwîne، da ku fêm bikî her nefes ibadetekî ye.
Bixwîne، da ku harf û peyv bibin zimanê rûhê te.
Bixwîne، da ku her demê jiyana te bibe ayetekî zindî.
“Xeyal ji zanyarî girîngtir e؛ çimkî zanyarî bi sinor tê parastin، lê xeyal dinyayê bi hemû cihên xwe digire.” — 
Bixwîne...
da ku peyvên te jîyan bigirin،
da ku nefesê te bibe secdekî،
da ku di her tiştê de tecelliyê Wê bibînî.
Çimkî di her nefesê de ayetek veşartî ye،
di her mirovekî de sirrekî nepenî ye،
û têgihiştina van sirran, sireta rêya mirov bûnê ye.
 Betûl Boncûk –